Mijn eerste stage dagen

11 januari 2018 - Il-Gżira, Malta

Geschreven door Fleur Deelstra:

Alweer 4 werkdagen zitten erop. Ik vind het prachtig om het cultuur verschil te zien, maar mijn eigen visie is toch anders. 

De eerste dag dat we naar stage moesten vond ik het best heel spannend, omdat ik geen idee had wat ik moest verwachten. Ik heb vooral ook mijn ogen uitgekeken. Ze praten Maltees en Engels door elkaar, de begeleiding schreeuwt tegen de kinderen en zetten de kinderen hardhandig weg als ze iets doen wat niet mag. Maar dat is allemaal hun cultuur. Ik ben er ook achtergekomen dat de kinderen niet op schoot mogen zitten en ook niet als ze huilen. Het verschil met Nederland is dus enorm groot. Ik ben er van overtuigt je  kinderen met liefde op moet voeden. Als een kind huilt hier pak ik zijn hand vast en laat het kind naast mij op de grond zitten. Ik sla een arm om het kind heen en niet veel later spelen ze weer met een grote lach rond. Deze manier van troosten helpt heel erg merk ik. Verder wat mij heel erg opvalt is dat de kinderen vaak heel erg moe zijn. Onder de lunch liggen er een aantal hoofdjes op tafel te slapen. Ik heb dan de vervelende taak om deze slapende kinderen wakker te maken, om ze meer eten te geven dan moeten ze verschoont worden en dan mogen ze eindelijk verder dromen. Vaak op een matrasje, maar met een beetje pech tussen de spelende kinderen in op de grond. Als ik dit zie gebeuren pak ik het kindje op en laat het tegen mij aan liggen, omdat ik vind dat ieder kindje de kans moet mogen krijgen om uit te rusten en energie op te doen. Ondanks dat alles hier anders is vind ik het prachtig om te zien dat ook hier de kinderen met een lach van oor tot oor rond spelen en dat elke dag toch bezegeld is met een randje geluk. Ik verheug me elke dag op morgen, omdat ik weet dat elke dag iets anders te bieden heeft en dat ik van elke dag iets mag leren. Soms realiseer je je hoe blij je bent met alles wat je hebt en met hoeveel geluk je mag spreken dat je jouw leven mag leven met je eigen visie, normen en waarden. Vandaag is zo een dag dat ik mij weer even mag realiseren hoe gelukkig ik ben. 

Nu gauw slapen en mooie dromen dromen!

Tot snel liefs,

Fleur 

1 Reactie

  1. M van Calker:
    11 januari 2018
    Wat moet dat moeilijk zijn om te zien dat kinderen zo op de grond moeten slapen! Maar wat moet het fijn zijn voor ze dat Fleur er is die ze kan troosten! Op deze wijze zie je wel het verschil met de kids in Nederland. Ik heb enorm veel waardering voor je! Ik ken je niet maar je bent een schat van een meid! RESPECT! Groeten en sterkte!