Update!

Geschreven door: Iris Brouwers

We zitten inmiddels al op de helft van onze stage-periode in Malta. Ook kunnen we zeggen dat we volgende week zaterdag al naar huis gaan. Dit weekend zijn mams, Rik (mijn broertje) en Michael (mijn vriend) op bezoek geweest in Malta. We hebben een ontzettend leuk weekend gehad en vooral veel bijgekletst. We zijn onder andere naar Gozo geweest (een eiland naast Malta), ook zijn we naar de blue grotto geweest, hebben we hebben bootje gevaren en ik heb ze Valletta laten zien. Ik vind het ontzettend jammer dat ze weer weg zijn, maar we hebben hier inmiddels nog maar anderhalve week en zien elkaar gelukkig weer snel. Wat me verder opvalt op mijn stage is dat het niveau van de kinderen erg verschillend is. De een vindt het makkelijk om alle cijfers op te noemen en te schrijven en de ander heeft daar nog moeite mee en haalt alles nog door elkaar. Waar ik me dan over blijf verbazen is dat de klas op hetzelfde niveau les krijgt. Het lijkt me voor het kind erg frustrerend dat andere klasgenoten iets wel kunnen dat jij niet kunt. Een LSA (Onderwijsassistent) zou er voor moeten zorgen dat het niveau gelijk loopt, maar ik merk persoonlijk het verschil niet. Wat ik ontzettend leuk vond is dat een kind veel moeite had met het schrijven van de K. Ik heb het kind geholpen en uiteindelijk lukte het hem om zelf de K te schrijven. Ik heb hier zo ontzettend veel voldoening uitgehaald, omdat ik zag dat hij er trots op was dat hij dat kon. Daar in tegen zit er ook een jongen in de klas die mij constant zit uit te proberen. Hij luistert bijvoorbeeld absoluut niet naar mij en is best  brutaal soms. Hij zat bijvoorbeeld een keer vervelende geluiden te maken met zijn jas, ik had al 4 keer gezegd dat hij moest stoppen met het maken van dat rare geluid, dus ik heb de jas afgepakt. Vervolgens ging hij met zijn rug naar mij toe zitten en keek mij niet meer aan. Ondertussen waren de kinderen die de les wel aan het volgen waren een spelletje aan het doen en toen kwamen ook de docenten aan de beurt. Het gekke was toen ik het antwoord goed had, hij de eerste was die naar mij toe rende en me een dikke knuffel gaf. Ik kan niet zo goed hoogte van hem krijgen..

Verder ben ik erg onder de indruk van hoe de docent soms omgaat met de kinderen. Zoals vandaag; Voordat we gaan lunchen bidden we, blijkbaar gedroeg een jongen zich niet naar het behoren van de docent (ik heb dit niet gezien) en de docent veegt de lunch van het kind zo de tafel af. Vervolgens wordt er iets geschreeuwd over respect naar de klas en respect naar God. Het jongetje bleef beduusd staan en ik kon aan hem zien dat het huilen hem nader stond dan het lachen. De docent liep weg en zei “Nu moet ik ook nog wat voor je kopen”. Daarna komt er een andere docent binnen en die begint te lachen. Liggen de standaarden hier in Malta dan zo anders dan in Nederland, dat het normaal is om het eten van een 5 jarig jongetje op de grond te gooien en hem dan niet te troosten, maar te lachen? Ik ben later naar hem toe gekomen, toen moest hij inmiddels al huilen en heb gezegd dat hij even een slokje drinken moest nemen en moest proberen wat te eten.
Ik heb niet gezien wat er is gebeurd, maar wat ik wel weet is dat ik een kind nooit zo omlaag zou halen en mezelf nooit of de nimmer zo onprofessioneel ga gedragen als Onderwijsassistent.

Tot de volgende keer!

Lief Iris

Alles is anders, niets is wat het lijkt. je maakt je eigen wereld  door de manier waarop je kijkt.